W roku 1923 Mollier zaproponował zastąpienie skomplikowanych zależności matematycznych dotyczących powietrza wilgotnego wykresem w układzie ukośnokątnym (entalpia - zawartość wilgoci), który to funkcjonuje do dzisiaj i stanowi bezcenny pomocnik w pracy inżynierskiej dotyczącej przemian powietrza wilgotnego analizowanych podczas projektowania wentylacji budynków. 
Dzięki temu wykresowi, mając którekolwiek dwie wartości z pięciu: ciśnienie cząstkowe pary wodnej, zawartość wilgoci, temperatura termometru suchego lub mokrego, entalpia lub wilgotność względna - można z łatwością odczytać pozostałe parametry powietrza i zawartej w nim pary wodnej. Od roku 1961 wykres ten został opracowany w Międzynarodowym Układzie Jednostek Miar SI jako obowiązujący na całym świecie.