Osnowa papy stanowi jej warstwę nośną poprzez zespolenie z warstwą bitumu. W papach zwykłych osnowę stanowi zwykle tektura. Jednakże ze względu na jej nasiąkliwość i niską odporność na gnicie, zostaje zastąpiona różnymi kombinacjami włóknin i tkanin szklanych lub poliestrowych - szczególnie po wynalezieniu pap termozgrzewalnych.

Osnowy pozwalają uzyskać istotne zalety współczesnych pap bitumicznych:

• zwiększoną stabilność wymiarów geometrycznych przed i po ułożeniu papy,
• zwiększoną odporność mechaniczną podczas montażu papy,
• zwiększoną wytrzymałość na rozrywanie i rozciąganie,
• zwiększoną odporność na ruchy termiczne własne i podłoża,
• podwyższoną odporność na ogień,
• zwiększoną odporność na bakterie gnicie,
• zwiększoną elastyczność (szczególnie osnowy poliestrowe),
• zwiększoną sztywność (szczególnie osnowy z tkaniny szklanej).

Wydłużalność osnowy decyduje o wydłużalności papy, a ta wynosi od 2% do 50%.