z życia wzięte

Dziwny dom na skraju Puszczy Białowieskiej

Pewien znany dziennikarz uparł się, by posiąść niewielki dom jednorodzinny znajdujący się nieopodal Białowieży. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie zagadkowa konstruk­cja tego domu, która niewątpliwie wzbudziła pewne obawy u niego, skoro doszedł do wniosku, abym i ja okiem inżyniera przyjrzał mu się bliżej.

Dlaczego popękały i odpadły płytki z tarasu?

Pewien - z kilkuletnim już stażem - wykonawca tarasu wpadł w konflikt z właścicielem domu jednorodzinnego. Taras przykrywający pomieszczenie ogrzewane o wymiarach 4 x 10 m oraz werandę o wymiarach 2,5 x 4,0 m, został wykonany na stropowej monolitycznej płycie żelbetowej z nadlewką betonową nadającą spadek 1 do 2 %.

Bez projektu wykonano następujące „typowe” warstwy:

• Dwie warstwy papy bitumicznej. Wcześniej, w płycie stropowej i nadlewce zostały zakotwione słupki balustradowe z kwadratowych kształtowników stalowych walcowanych na zimno, które następnie pomalowano antykorozyjną farbą podkładową.
• Folia budowlana PE grubości 0,2 mm - jako oddzielenie od papy.
• Dwie warstwy styropianu XPS grubości 5 cm każda oraz jedną warstwę styropianu EPS-100  grubości 2 cm.
• Warstwa papy termozgrzewalnej.
• Warstwa dociskowa grubości 7-8 cm z betonu klasy C16/20 (B-20zbrojonego włóknem polipropylenowym 19 mm w dawce 1 kg/m³ betonu -jako zabezpieczenie przed rysami skurczowymi. W płycie dociskowej powtórzono spadek podłoża w kierunku odpływu wody opadowej do rynien. W środku tej płyty wykonano poprzeczne nacięcie tarczą diamentową na głębokość 1/2 jej grubości - traktując to jako  szczelina przeciwskurczowa. Podczas wylewania warstwy dociskowej, wzdłuż cokołu (na jej styku ze ścianą budynku) umieszczono taśmę grubości 6 mm z pianki PE. Tą samą taśmą oddzielono po obwodzie także styki płyty ze słupkami balustradowymi.

W związku z tym, że po 3 tygodniach od wylania warstwy dociskowej stwierdzono na całej powierzchni liczne i duże rysy skurczowe, wykonawca postanowił ją niezwłocznie zdemontować. Istnienie rys, uznał za skutek układania betonu podczas upałów (lipiec) i zbyt szybkie odparowanie wody. W rezultacie, nową warstwę dociskową ponownie wykonano, ale jesienią tego samego roku. Po odczekaniu ok. miesiąca, wykonawca przystąpił do ułożenia płytek gres o wymiarach 30 x 30 cm, które przyklejał bezpośrednio na betonową płytę dociskową za pomocą klasycznego kleju do płytek ceramicznych. Do spoinowania fug (także w pachwinie pomiędzy cokolikiem a płytą) zastosowano klasyczną masę mineralną do spoinowania ceramiki.

Na powierzchni czołowej tarasu szpeciły wszystkie warstwy, więc pokryto je masą szpachlową do ociepleń metodą BSO z jednoczesnym zbrojeniem siatką z włókna szklanego. Na to przyklejono płytki gres. Miało to także zastąpić obróbkę blacharską nadrynnową, bowiem płytki zakończono tuż nad rynnami, by woda po nich spływała do rynny. Płytkami wykończono także cokoły na ścianach na wysokość ok. 15 cm - przyklejając je bezpośrednio na tynk.

Wiosną następnego roku wystąpiły pierwsze objawy niepokojące inwestora i wykonawcę, zaś latem na przełomie czerwca i lipca, apogeum - polegające na:

• Odpadnięciu wszystkich płytek z czoła tarasu - na całym obwodzie.
• Pękaniu płytek na środku powierzchni tarasu - prostopadle do dłuższego boku (w okolicy nacięcia przeciwskurczowego).
• Totalnym pękaniu fug między płytkami.

Problemy z kamiennym fundamentem zabytkowej plebanii

Piętrowy murowany budynek plebanii obok kościoła i klasztoru Dominikanów (zbudowa­nych w roku 1756) uległ w ro­ku 1992 poważnemu pożarowi. Spaliło się piętro i dach. W latach 1993 - 1994 plebanię odbudowano, tj. wymurowano no­we ściany piętra i wykonano nową więźbę dachową. Niestety, odbudowa piętra nie została dopasowana do zabyt­kowego charakteru budynku. Nie było to odtworzenie konstrukcji ścian pierwotnie ceglanych, a wręcz przeciwnie - za namową lokalnego wykonawcy, zastosowano następujący układ warstw (licząc od wewnątrz): bloczki silikatowe grubości 25 cm, styropian FS-15 gru­bości 8 cm, bloczki silikatowe grubości 12 cm.

W roku 1998 z inicjatywy lokalnego wykonawcy budynek został dodatkowo ocieplony metodą lekką-mokrą - w części parterowej styropianem FS-15 grubości 6 cm, a w ościeżach okien styropianem grubości 3 cm. Ocieplenie ościeży powtórzono także i na piętrze, po czym ściany ple­banii pokryto akrylowym tynkiem cienkowarstwowym o strukturze kornika 2 mm.

Oryginalny fundament zbudowany był z polnego kamienia ciosanego z miejscowymi wtrąceniami z cegły ceramicznej ręcznie formowanej - murowanych na słabej zaprawie wapiennej. Obecny wykonawca wpadł na "genialny" pomysł, który zrealizowano, tj. fundament oklejono styropianem grubości 5-8 cm, który pokryto warstwą szpachlowaną i naniesiono akrylową wy­prawę mozaikową w kolorze ciemnobrązowym.

Dwa lata później w strefie cokołów pokazały się procesy korozji biolo­gicznej oraz coraz liczne spękania i odspojenia wyprawy mozaiko­wej. Spękaniu uległy także płytki wyłożeń schodów do podziemia i ich murków. W roku 2006 szukano pomocy u kilku inżynierów budownictwa z uprawnieniami, ale żaden nie podjął się wskazać sensownego rozwiązania problemu. W końcu proboszcz zwrócił się do mnie o konsultacje.

Naprawa przeciekających żelbetowych podziemnych zbiorników wody pitnej

Duża i z tradycjami firma budująca dla przemysłu, po wybudowaniu i oddaniu do użytkowania dwóch żelbetowych podziemnych zbiorników wody pitnej pracujących na potrzeby dużego szpitala wojewódzkiego, stanęła w okresie gwarancyjnym w roku 2003 przed potrzebą pilnego rozwiązania problemu z przeciekaniem tychże zbiorników. Wydawało się, że podczas budowy wszystkie prace wykonano poprawnie i zgodnie z wymogami technologicznymi oraz sztuki budowlanej. Jednakże w obu zbiornikach po kilku miesiącach eksploatacji wystąpiło wyciekanie wody wodociągowej do gruntu.

Odpadający tynk gipsowy z sufitów

Duży i znany w Polsce deweloper zwrócił się do mnie o pomoc w rozwiązaniu pewnej zagadki, z którą jego inżynierowie nie potrafili dać sobie rady. Otóż, w kilkupiętrowym budynku biurowo-usługowo-handlowym po kilku latach od oddania go do eksploatacji, wystąpiły dziwne objawy masowego odpadania tynków gipsowych z sufitów. Nie sam fakt odpadania tynków wywołał zdziwienie dewelopera, gdyż z takimi usterkami już nie raz mieli do czynienia, lecz fakt, iż tynki odpadły w okresie letnim, zaś zimą nie stwierdzono ani jednego takiego przypadku!

Nowe, a już przeciekające balkony wspornikowe

Jedna ze znanych na rynku budowlanym firm developerskich zwróciła się do mnie o pomoc w rozwiązaniu poważnego problemu z 48 balkonami, które po 4 miesiącach od oddania budynku do eksploatacji już przeciekały i zdążyły wyrządzić sporo szkód. Stanąłem przed zadaniem nie tylko zbadania przyczyn tego stanu i podania technologii robót naprawczych, ale także ustalić winowajcę.

Remont posadzki w trybie pilnym w zakładach mleczarskich

Niewiarygodna, ale prawdziwa renowacja niecki basenu "pod chmurką"

Nietypowy remont podłogi na drewnianym stropie

Błędy projektowe i wykonawcze w budynku wielorodzinnym ze stropodachem wentylowanym

Duży deweloper zwrócił się do mnie o ustalenie przyczyn występowania silnych zawilgoceń i pleśni na ścianach i sufitach w mieszka­niach najwyższej kondygnacji budynku wielorodzinnego w Warszawie. Problem był pilny i poważny, bo budynek na gwarancji.

Zastałem następujący stan: W mieszkaniach zimą wyczuwa się pleśń i stęchliznę. Na styku ścian zewnętrznych i sufitów w kuchniach i pokojach oraz w ościeżach okien i drzwi balkonowych ogniska pleśni. W miejscach tych widać gołym okiem mokre plamy, a nawet kropelki wody. Według relacji mieszkańców zamieszkujących od dwóch lat, już po trzech miesiącach od zamieszkania, zimą na styku sufitów i ścian zewnętrznych w po­kojach i kuchniach pojawiły się mokre plamy i woda spływała na pod­łogę z tych miejsc (fot. 1, 2).