z życia wzięte

Błędnie wykonana samopoziomująca posadzka hali przemysłowej

Była kiedyś posadzka w hali produkcji lekkiej i magazynach o łącznej powierzchni ok. 700 m² wykonana z betonu, który w latach sześćdziesiątych ub. wieku obłożono płytkami klinkierowymi. Obecny inwestor powziął decyzję o wyremontowaniu posadzki, bo płytki były wyszczerbione i stanowiły nierówną powierzchnię, po której niemiłosiernie kołysały się wózki z produktami obniżając ich jakość i utrudniając pracę załodze. Miejscami płytki były popękane lub poodpadały, co tylko potęgowało negatywne odczucia. Zamiast zlecić wykonanie projektu remontu posadzki, inwestor w swojej naiwności zawierzył doświadczeniu i wiedzy wykonawcy i jemu powierzył zadanie przywrócenia poprawności.

Tenże pokrył całą starą posadzkę cementową masą samopoziomującą, jako że uznał iż niemal z definicji - skoro masa jest samopoziomująca, to doskonale sama wyrówna i zakryje nierówności, zapadnięcia i ubytki w nawierzchni. W drugim etapie, postanowił że pomaluje ją farbą epoksydową. Ponieważ wykonawca nie miał ani przygotowania zawodowego (był typowym samoukiem), ani wiedzy na temat technologii napraw posadzek przemysłowych, już na starcie popełnił szereg błędów - tyle, że jeszcze o tym nie wiedział. Robotę wykonał i zapłatę otrzymał.

Po upływie 3 ty­godni, na posadzce pojawiły się liczne spękania oraz masowe wręcz jej odspojenia od podłoża (głuche miejsca przy chodzeniu i ostukiwaniu). Wezwany wykonawca miesiąc później - w ramach reklamacji - na większości powierzchni usu­nął masę samopoziomującą, po czym wykonał kla­syczny jastrych beto­nowy grubości 5-7 cm. W jed­nym jednak pomieszczeniu, nie zdemontowano nawierzchni (ze względu na brak miejsc głu­chych), lecz pokryto ją farbą epok­sydową - licząc na pokrycie spękań. Na placu obok hali magazynowej zło­żono połamane kawałki usuniętej nawierzchni samopoziomującej. Wykonawca uznał, iż nie był to jego błąd, lecz wina niepełnowartościowej masy. Złożył więc reklamację u  producenta. Producent zaś, zwrócił się do mnie o konsultacje.

Wymuszona termorenowacja ścian piętra w zabytkowej plebanii

Kiedy opisany w temacie 7 i 8 piętrowy murowany budynek zabytkowej plebanii obok kościoła i klasztoru Dominikanów z roku 1756 uległ w ro­ku 1992 poważnemu pożarowi, to rok później plebanię odbudowano opierając się na doświadczeniu lokalnych parafian działających bardziej lub mniej w budownictwie. Niestety, nie wykonano projektu odbudowy i w efekcie wymurowano no­we ściany piętra wg pomysłu i możliwości wykonawców. Na piętrze wymurowano ściany z następujących warstw (licząc od wewnątrz): bloczki silikatowe grubości 24 cm, styropian FS-15 gru­bości 8 cm, bloczki silikatowe grubości 12 cm, akrylowy tynk cienkowarstwowy.

W kolejnych latach nie osiągano zimą wymaganych temperatur powietrza wewnętrznego, a wiosną i latem wyczuwało się silną stęchliznę. Na elewacji oraz w ościeżach okien pojawiły się glony i szare plamy z zaciekami, a w narożnikach okien pojawiły się skośne pęknięcia wyprawy elewacyjnej.

Remont posadzki w trybie pilnym w zakładach mleczarskich

Niewiarygodna, ale prawdziwa renowacja niecki basenu "pod chmurką"

Ekspresowa posadzka żywiczna w pawilonie handlowym

Chemoodporne izolacje w kanałach ściekowych celulozowni

Nietypowy remont podłogi na drewnianym stropie

Błędy projektowe i wykonawcze w budynku wielorodzinnym ze stropodachem wentylowanym

Duży deweloper zwrócił się do mnie o ustalenie przyczyn występowania silnych zawilgoceń i pleśni na ścianach i sufitach w mieszka­niach najwyższej kondygnacji budynku wielorodzinnego w Warszawie. Problem był pilny i poważny, bo budynek na gwarancji.

Zastałem następujący stan: W mieszkaniach zimą wyczuwa się pleśń i stęchliznę. Na styku ścian zewnętrznych i sufitów w kuchniach i pokojach oraz w ościeżach okien i drzwi balkonowych ogniska pleśni. W miejscach tych widać gołym okiem mokre plamy, a nawet kropelki wody. Według relacji mieszkańców zamieszkujących od dwóch lat, już po trzech miesiącach od zamieszkania, zimą na styku sufitów i ścian zewnętrznych w po­kojach i kuchniach pojawiły się mokre plamy i woda spływała na pod­łogę z tych miejsc (fot. 1, 2).

Prace naprawcze posadzki bez przerywania pracy szpitala

Fatalne skutki błędów w projekcie garażu galerii handlowej

Już po kilku miesiącach eksploatacji pewnej dużej galerii handlowej najpierw na poziomie garażowym -1 pojawiły się liczne zacieki na ścianach okalających garaż podziemny oraz przeciekanie wody przez strop na kondygnację -2. Objawy te się nasiliły w deszczowych porach, a szczególnie zimą i wczesną wiosną.

Administrator galerii mocno się zdziwił, bo po szczegółowych oględzinach garażu na obu poziomach okazało się, że kapiąca z aut woda oraz topniejący śnieg wpływają do zainstalowanych w posadzkach licznych kanałów odwodnień liniowych na obu poziomach garaży i nigdzie nie ma zastoin wody na posadzkach. Zwołano w trybie pilnym naradę z udziałem autora projektu galerii, kierownika budowy i generalnego wykonawcy oraz rzeczoznawcy budowlanego. Komisja obejrzała objawy, posadzki, odkryto kanały odwodnień i … spisano protokół uznający poprawność zaprojektowania, wykonania i eksploatacji obiektu. Po prostu nie znaleziono przyczyny zaistniałych objawów. Mało tego, bo w konkluzji stwierdzono, że objawy muszą pochodzić z jakiejś awarii instalacji wodnej: wodociągowej, wody c.w.u. albo ogrzewania.

Administrator zlecił wykonanie szeregu prób ciśnieniowych tych instalacji. Niestety, przecieków nie znaleziono – wszystkie instalacje okazały się szczelne. Wszystkie opisane negatywne objawy uniemożliwiały normalną eksploatację obu poziomów garaży oraz groziły osłabieniem konstrukcji nośnej budynku - spowodowanym korozją stali zbrojeniowej oraz betonu.