porady budowlane

Potwierdzam istnienie powszechnej wręcz niedbałości ze strony architektów przy sporządzaniu projektów budowlanych w zakresie wyboru parametrów fizycznych materiałów i systemów - w każdym zakresie budownictwa: mieszkaniowym, komunalnym i użyteczności publicznej. Zwykle, zgodnie z wytycznymi WT podstawowym kryterium jest nieprzekraczanie maksymalnej wartości współczynników przenikania ciepła U przegród oraz wskaźników zużycia nieodnawialnej energii pierwotnej EP. Nie optymalizuje się rozwiązań, co oczywiście się odbija na kieszeni inwestora.

Od 01.01.2009 r. jest wprawdzie obowiązek sprawdzania warunków kondensacji pary wodnej na powierzchni wewnętrznej przegród i wewnątrz samej przegrody, ale tylko metodą uproszczoną - czyli dla średnich miesięcznych, temperatur i wilgotności powietrza zewnętrznego, a nie rzeczywistych dla danej lokalizacji domu. Poza tym, tylko w nielicznych projektach widnieją nawet te uproszczone analizy, zaś w zdecydowanej większości ich nie ma. Jest oczywiście łamane prawo, ale rzecz w tym, że nikt tego wymogu nie sprawdza. Przy wydawaniu pozwolenia na budowę sprawdza się jedynie kompletność dokumentów, a nie zawartość merytoryczną projektów. Izby architektów i inżynierów nie mają interesu, by egzekwować przepisy, a urzędy nie mają tego w zakresie obowiązków. Ktoś kiedyś to zaniedbał i w przepisach są dziury - jak w serze szwajcarskim. Kto i kiedy? Pozostawiam dociekliwym. Swego czasu dużo mówiono o liberalizacji przepisów - niby dla dobra inwestorów, a w efekcie wylano dziecko z kąpielą i inwestorzy mieli mieć łatwiej, to mają gorzej - gorzej dla swojej kieszeni.

Dlatego, w swojej książce tak mocno akcentuję potrzebę nie tylko projektowania przegród z wykluczoną kondensacją w nich pary wodnej, ale także potrzebę sporządzania analiz w zakresie ekonomicznie uzasadnionych wartości wsp. U przegród tracących ciepło. Tylko na ich podstawie projektant może określić U i wynikające stąd rodzaje i grubości termoizolacji ścian, dachu, podłogi i fundamentu danego domu.

Z obliczeń cieplno-wilgotnościowych przegród wynikają dopuszczalne opory dyfuzyjne poszczególnych warstw oraz wyprawy elewacyjnej. W przeciwnym razie, to loteria, za wyniki której płaci nie architekt, lecz inwestor. W efekcie, inwestor wydaje pieniądze na dom, mieszka i nawet nie wie, czy to co płaci za eksploatację, to minimum czy może przepłaca i ile rocznie? Czy koszt budowy domu był najniższy z możliwych, czy przepłacił i ile?

Nie zliczę przypadków, w których projekt wskazywał na charakterystykę energetyczną wskazującą na zużycie energii końcowej EK=75 kWh/m2rok, zaś po wykonaniu obliczeń i analiz, okazywało się że EK=128 kWh/m2rok. Skąd się biorą takie różnice? Przeważnie z błędów przy określaniu charakterystyki, a czasami - niestety - z naciągania wyników.

Nie zliczę też przypadków, w których dzięki analizom techniczno-ekonomicznym udaje się zaoszczędzić inwestorowi 60 czy 80 tys. zł na budowie domu, ale wcale nie sporadycznie są przypadki zmniejszenia kosztów budowy o 160 tys. zł. Także dzięki analizom udaje się obniżyć roczne koszty eksploatacji o kilka tys. zł, co w czasie użytkowania domu np. 30 lat daje poważne kwoty.

Kwestia kosztów wykonania poprawnego projektu jest mocno dyskusyjna, ponieważ tak naprawdę, obecnie ponoszone przez inwestorów koszty za projekt powinny obejmować właśnie projekt zawierający analizy energetyczno-ekonomiczne oraz cieplno-wilgotnościowe. Wynika to bezpośrednio z obowiązujących przepisów przepisów prawnych. W nich są zawarte wymagania co ma zawierać projekt. Znowu jednak wszystko rozbija się o brak kontroli czy zawartość merytoryczna projektu jest zgodna z tymi przepisami. Pojawia się pytanie: po co te przepisy, skoro nikt nie sprawdza ich przestrzegania? Dopiero, gdy sprawa trafia do sądu, wówczas dochodzi do zapłaty odszkodowania inwestorowi ze strony obwinionego - czyli architekta. Jednakże, nie on za to płaci, lecz ubezpieczyciel z polisy architekta. Nie ma więc skutku w postaci wymuszania zmian w podejściu do projektowania.

Skutkiem tego, jeśli inwestorowi zależy na projekcie poprawnym oraz na racjonalnych wydatkach na budowę domu oraz na racjonalnych kosztach jego eksploatacji, sam zleca dodatkowe analizy i sam za nie płaci - choć nie powinien. Zwykle koszt kompletu analiz energetyczno-ekonomicznych i cieplno-wilgotnościowych dla średniej wielkości domu jednorodzinnego wynosi 5-6 tys. zł + VAT. Nadal dla nabywców mojej książki poprzez serwis BDB trwa akcja promocyjna i stosuję rabat 1 tys. zł netto. Koszt analiz dla rezydencji, gdzie jest sauna, ogród zimowy, fitnes lub basen oraz dla budynków kubaturowych jest ustalany indywidualnie. Biorąc pod uwagę skutek finansowy i merytoryczny kompletu analiz, wydatek na analizy zwraca się inwestorowi wielokrotnie.