prawdy i mity

O powietrzu i dyfuzji pary wodnej

Jak wskazuje wynik moich 2200 analiz krajowych projektów budynków różnej wielkości i przeznaczenia, a także jak wynika z licznych dyskusji z architektami i inżynierami budowlanymi, zagadnienia związane z parą wodną są najtrudniejsze do zrozumienia - ze wszystkich tematów fizyki budowli występujących w budownictwie. Na temat roli przemieszczania się pary wodnej przez przegrody budowlane narosło już wiele nieporozumień, błędnych przekonań a wręcz mitów.

Historycznie o wentylacji w budynkach

Jak uniknąć glonów na elewacji?

O izoplecie w Polsce, oprócz mnie to chyba tylko dwie osoby piszą. W krajach, gdzie fizyka budowli jest "normalnością", używa się jej dość często, ponieważ to niezwykle ważne pojęcie. Otóż, podczas sporządzania analiz cieplno-wilgotnościowych przy projektowaniu budynków, wiedząc, że zachodzi zjawisko dyfuzji pary wodnej, szukamy takich własności cieplnych i oporów dyfuzyjnych wobec pary wodnej poszczególnych warstw przegród, by wykluczyć w warstwach kondensację pary wodnej. Jeśli się nie udaje, to szukamy rozwiązania warstw, by zmniejszyć zjawisko kondensacji do absolutnego minimum (patrz: rozdział 1.4.7. w książce). Jednak to za mało, by ocenić, że dany układ warstw jest poprawnie zaprojektowany, tj. że nie wywoła kondensacji pary wodnej na ... powierzchni skrajnej czyli elewacji - podczas normalnej eksploatacji budynku w danych warunkach rzeczywistych. Dlaczego?

Architekt, a fizyka budowli

Rolą projektantów wszelkich specjalności - także architektów,jest stworzenie budynków spełniających szereg wymagań. Podstawowym jest, by budynek spełniał oczekiwania inwestora - czyli by był funkcjonalny. O to dba, a przynajmniej powinien dbać - architekt. Architekt dba też, by budynek był nie tylko wkomponowany w otoczenie, ale by się czymś wyróżniał, by nie był tuzinkowy, bo architekt boi się - jak diabeł wody święconej - sztampy i powtarzalności. Tak było, jest i będzie, bo architekt jest bardziej artystą niż inżynierem - choć wcale nie oponuje, że przed jego tytułem „arch” stoi „mgr inż.”. Do poszczególnych branżystów zaś należy, by konstrukcja budynku się nie zawaliła mimo obciążeń, by było zasilenie w energie, by było odprowadzenie ścieków oraz by straż pożarna i pogotowie miały dobry dojazd. Tyle patrząc ogólnie.

Kilka uwag o tzw. domach z natury

W ostatnich latach spotykam duży fanatyzm dotyczący technologii nazywanych nie wiadomo dlaczego „naturalnymi”. Czy cegła lub pustaki ceramiczne, wełna mineralna czy drewno, to nie są materiały naturalne? Są, choć bardziej lub mniej przetworzone, ale oparte na surowcach naturalnych. Co różni np. słomę, konopie, len, trociny czy glinę - uważanych za „naturalne”- od tychże? Wszystkie pochodzą z natury, tyle że jedne są mineralne a inne organiczne. Skąd więc ten fanatyzm? Wydaje się, że pochodzi nie z chęci mieszkania w zdrowym domu, lecz chęci zbudowania domu za przysłowiową złotówkę i udowodnienia, że dom nie musi kosztować majątek. Są jednak też liczni zwolennicy tzw. zdrowych domów uważający, że tylko wymienione surowce - jako podstawowy budulec - są w stanie zapewnić zdrową formułę domu.